Κυκλοφορεί
15/10/2020

Γεννημένος τα τελευταία χρόνια της Αθήνας του Περικλή, ο Πλάτωνας θεωρείται επάξια ο ιδρυτής της Φιλοσοφίας, με κεφαλαίο Φ. Η σκέψη του Αθηναίου φιλοσόφου, όπως αισθητικά εκφράζεται στους αθάνατους διαλόγους και στους διάσημους μύθους του, προσδιόρισε τα μετέπειτα θεμελιώδη ερωτήματα της φιλοσοφικής επιστήμης και διαμόρφωσε τις ουσιώδεις κατηγορίες της φιλοσοφικής σκέψης για τα επόμενα δυόμισι χιλιάδες χρόνια.

Κυκλοφορεί
29/10/2020

Αυθεντικό τρομερό παιδί της φιλοσοφίας, ο Νίτσε εκπροσωπεί με τη σκέψη του κάτι περισσότερο από μια πνοή καθαρού αέρα στην ιστορία της φιλοσοφικής επιστήμης: Έφερε πραγματική ρήξη με όλη τη φιλοσοφική παράδοση του παρελθόντος. Απέναντι στις απατηλές υποσχέσεις του ορθολογισμού και στην ηθική των δούλων που χαρακτηρίζει τον χριστιανισμό, ο Νίτσε αντέταξε τη μορφή του υπερανθρώπου, που ανατρέπει τις συμβατικές αξίες και αποδέχεται με χαρά ένα πεπρωμένο όπου δεσπόζει η θέληση για δύναμη.

Κυκλοφορεί
5/11/2020

Μαθητής του Πλάτωνα, για τον οποίο έτρεφε πάντα απέραντο σεβασμό, ο Αριστοτέλης είναι ο δημιουργός του πρώτου μεγάλου φιλοσοφικού συστήματος. Τόσο ευρεία ήταν η μόρφωση του Μακεδόνα φιλοσόφου και τόσο ευφυές το πνεύμα του, ώστε δεν υπάρχει σχεδόν κανένας τομέας της γνώσης που να μην αποτέλεσε αντικείμενο του στοχασμού του. Από την αντιπαράθεσή του στις θέσεις του δασκάλου του («φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δε αλήθεια», λέγεται ότι είπε κάποτε) αναδύθηκαν οι μεγάλες εναλλακτικές κατευθύνσεις της μετέπειτα φιλοσοφικής σκέψης: ορθολογισμός και εμπειρισμός, ιδεαλισμός και υλισμός, υπερβατικότητα και ενύπαρξη.

Κυκλοφορεί
12/11/2020

Cogito ergo sum, σκέφτομαι άρα υπάρχω. Δεν υπάρχει σε ολόκληρη την ιστορία της φιλοσοφίας άλλη ρήση που να έχει γίνει τόσο δημοφιλής, συχνά σε βάρος του ίδιου του περιεχομένου της. Τι κρύβεται όμως πίσω από αυτόν τον φαινομενικά κοινότοπο αφορισμό; Γιατί αποτελεί θεμελιώδες ορόσημο στην ιστορία της σκέψης; Με το περίφημο cogito, ο καρτεσιανός ορθολογισμός εγκαινιάζει μια νέα φάση στη ιστορία των ιδεών, όπου η σκέψη μετατρέπεται σε έσχατο θεμέλιο όλης της πραγματικότητας.

Κυκλοφορεί
18/11/2020

Ήδη ο ίδιος ο Καντ δεν δίστασε να χαρακτηρίσει τη φιλοσοφία του ως «κοπερνίκεια στροφή» στην ιστορία της σκέψης, με την έννοια ότι το έργο του αντιπροσωπεύει μια επανάσταση αντίστοιχη με εκείνη του ηλιοκεντρικού συστήματος του Κοπέρνικου για την επιστήμη. Και είναι αλήθεια ότι ο Καντ είναι αναμφισβήτητα ο θεμελιωτής της σύγχρονης φιλοσοφίας: Με το έργο του ολοκληρώνεται η στροφή προς την υποκειμενικότητα, που είχε αρχίσει δειλά με τον Καρτέσιο και πιο ριζοσπαστικά με τον Χιουμ, και η οποία έμελλε να χαρακτηρίσει όλη τη φιλοσοφία μέχρι τις μέρες μας. Μετά τη δημοσίευση των περίφημων τριών Κριτικών του, τίποτε δεν θα είναι πια το ίδιο.

Κυκλοφορεί
25/11/2020

Για τη θρυλική μορφή του Πυθαγόρα λέγεται ότι υπήρξε ένας μεγάλος μαθηματικός στον οποίο αποδίδονται τολμηρές υποθέσεις στους τομείς της αστρονομίας και της μουσικής. Κατά τον Κικέρωνα, ο Πυθαγόρας ήταν επίσης, πιθανότατα, ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο «φιλόσοφος», και μάλιστα για να χαρακτηρίσει τον εαυτό του. Όμως με ποια έννοια; Τι προσθέτει στον επιστήμονα Πυθαγόρα η ιδιότητα του φιλοσόφου; Για να απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά, θα επιχειρήσουμε ένα ταξίδι στον χρόνο, πέντε αιώνες πριν την κοινή εποχή, για να επισκεφτούμε τις ακμάζουσες παράλιες ιωνικές πόλεις (Μίλητο, Σάμο, Έφεσο) και να επιστρέψουμε στην παιδική ηλικία της φιλοσοφίας, μια ηλικία ευτυχισμένη όπου η κατάπληξη για τα όσα συμβαίνουν γεννά ερωτήματα τα οποία θέτουμε ακόμα σήμερα. Σε αντίθεση, όμως, με ό,τι συμβαίνει κανονικά στη ζωή ενός ανθρώπου όταν έρχεται η ενηλικίωση, για τη φιλοσοφία κάθε νέα εποχή είναι μια ανανεωμένη επιστροφή στις απαρχές.

Κυκλοφορεί
2/12/2020

Φιλόσοφος, δημοσιογράφος, oικονομολόγος και πολιτικός ηγέτης, ο Καρλ Μαρξ (1818-1883) είναι κάτι περισσότερο από πατέρας του κομμουνισμού (τουλάχιστον αυτού του κομμουνισμού που σήμερα μοιάζει καταχωνιασμένος στο χρονοντούλαπο της ιστορίας). Ο διαλεκτικός υλισμός του αποτελεί ένα καινοτόμο και ισχυρό κλειδί για την ερμηνεία των κοινωνικών και ιστορικών διεργασιών, δίνοντας έμφαση στην πρωτεύουσα σημασία των υλικών δομών για την επαρκή ατανόηση των ιδεολογικών και εννοιολογικών υπερδομών της κάθε εποχής. Είναι μια θεωρία που σκιαγραφεί μια νέα φιλοσοφική ανθρωπολογία, σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος και η συνείδησή του είναι αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης με τον κόσμο.

Κυκλοφορεί
9/12/2020

Ο Σίγκμουντ Φρόιντ (1856-1839), που μαζί με τον Νίτσε και τον Μαρξ θεωρείται ως ένας από τους δασκάλους της υποψίας», τόλμησε να θέσει φιλοσοφικά ερωτήματα που πριν από αυτόν δεν είχε διατυπώσει κανείς: Τι σημαίνουν τα όνειρά μας; Είμαστε στ’ αλήθεια έλλογα όντα που έχουν καταφέρει να ελέγξουν τα ένστικτά τους; Ποιο υψηλό τίμημα πρέπει να καταβάλουμε για να ζούμε μέσα στην κοινωνία; Μήπως το να παραιτηθούμε από την προσδοκία να κατακτήσουμε την ευτυχία; Αν θέλουμε να βρούμε απαντήσεις σε αυτά και σε πολλά άλλα ερωτήματα, θα πρέπει αναμφίβολα να ανατρέξουμε στον Φρόιντ. Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει τη σκέψη του πατέρα της ψυχανάλυσης, δίνοντας έμφαση σε όλες εκείνες τις ιδέες που επί αιώνες αποσιωπούσε η μεγάλη δυτική φιλοσοφική παράδοση.

Κυκλοφορεί
16/12/2020

Με τον Σωκράτη (470/469 - 399 π. Χ.) η ιστορία της φιλοσοφίας αλλάζει οριστικά πορεία. Πρόσωπο σχεδόν μυθολογικό, του οποίου η ζωή και η σκέψη μπορούν να ανασυντεθούν μόνο χάρη σε μαρτυρίες άλλων, ο Σωκράτης μεταθέτει την προσοχή από τη μελέτη της φύσης στα ηθικά θέματα, θέτοντας τον άνθρωπο στο κέντρο του αναστοχασμού. Η «επανάσταση» του Σωκράτη δεν αφορά μόνο το περιεχόμενο της φιλοσοφίας, αλλά και τη μέθοδό της: μέσα από τον διάλογο, που αποτελείται από σύντομες και καίριες ερωτήσεις, ο Σωκράτης αναζητά την αλήθεια, μια αλήθεια που δεν είναι πλέον δόγμα, αλλά αποτέλεσμα ενός κοινού εγχειρήματος. Κριτική, ανοιχτή και δημοκρατική, η σκέψη του Σωκράτη αποτελεί ακόμα σήμερα ένα θεμελιώδες σημείο αναφοράς στην ιστορία της φιλοσοφίας.

Κυκλοφορεί
23/12/2020

Ο Λούντβιχ Βιτγκενστάιν (1889-1951) προκάλεσε επανάσταση στην ιστορία της φιλοσοφίας σε δύο περιστάσεις και άρα στη σκέψη του αναγνωρίζονται δύο διακριτές φάσεις: η πρώτη σχετίζεται με την απεικονιστική θεωρία του νοήματος της γλώσσας και η δεύτερη περιστρέφεται γύρω από τη ρήση «το νόημα μιας λέξης έγκειται στη χρήση της». Τέτοια ήταν η εντιμότητα της φιλοσοφικής του αναζήτησης, που δεν δίστασε, με τη δεύτερη φάση, να κατεδαφίσει την κεντρική ιδέα της πρώτης, παρότι πολλοί ήδη την περιέβαλλαν με σεβασμό και παρότι ο ίδιος την είχε, τότε, θεωρήσει ως το απόγειο της φιλοσοφίας. Το βιβλίο αυτό εκθέτει με σαφή τρόπο τις κύριες πτυχές της σκέψης του και ταυτόχρονα επιδιώκει να σκιαγραφήσει την πολύπλοκη προσωπικότητά του, με βάση την πεποίθηση ότι φιλοσοφία και ζωή δεν είναι δύο ξεχωριστά πράγματα, αλλά ότι η μία αντικατοπτρίζει την άλλη. Ο αναγνώστης θα ανακαλύψει έναν άνθρωπο βαθιά αφοσιωμένο στα θεμελιώδη ηθικά ζητήματα, ακόμα και όταν ασχολείται με τη λογική, καθώς και τις αισθητικού χαρακτήρα ανησυχίες που καθοδηγούσαν το φιλοσοφικό του έργο.

Κυκλοφορεί
29/12/2020

Σήμερα είναι και πάλι απαραίτητο να ανακαλύψουμε ξανά τον πραγματισμό και τον κοινό νου του Βολταίρου, σύμφωνα με τον οποίο αξίζει να αναστοχαζόμαστε μόνο πάνω σε ό,τι είναι χρήσιμο, χωρίς να χάνουμε τον χρόνο μας με ερωτήματα που δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Τίποτε δεν τον τρόμαζε περισσότερο από την ανία, και γι’ αυτό τα γραπτά του είναι τόσο λαμπρά. Η ειρωνεία και η αίσθηση του χιούμορ είναι τα καλύτερα όπλα του, για να πολεμήσει τον φανατισμό, τη μισαλλοδοξία και την προκατάληψη. Ο καθένας μπορεί να έχει τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω που επιθυμεί, αρκεί να μη θέλει να τα επιβάλλει στους άλλους ως αδιαμφισβήτητο δόγμα. Έγινε πλούσιος για να μπορεί να απολαμβάνει μια ανεξαρτησία που δεν είχε κληρονομήσει από την οικογένειά του και την οποία ελάχιστοι απολάμβαναν εκείνη την εποχή. Επίσης δεν έπαψε ποτέ να αγωνίζεται ενάντια στην αδικία, όπως μαρτυρεί το έργο του Πραγματεία περί της ανεκτικότητας, ένα αυθεντικό έμβλημα κατά των φανατισμών κάθε είδους.

Κυκλοφορεί
7/1/2021

Ο λόγος για τον οποίο ο Σοπενχάουερ είναι ένας από τους φιλοσόφους που προκαλούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα πρέπει να αναζητηθεί στον ριζοσπαστικό τρόπο με τον οποίο εξετάζει τα θεμέλια της ύπαρξης. Ο συγγραφέας εντοπίζει εκεί μια ανορθολογική και ακόρεστη δύναμη, η οποία εκδηλώνεται με τον εγωισμό, την απληστία και τη διαρκή σεξουαλική επιθυμία, και είναι η αιτία του πόνου που υπάρχει στον κόσμο. Ο μεγάλος απαισιόδοξος της φιλοσοφίας υποδεικνύει ωστόσο τις διεξόδους για την επιβίωση: τη βουδιστικής και χριστιανικής έμπνευσης συμπόνια για τους άλλους και τη δυνατότητα να ανασταλεί, μέσω της αισθητικής εμπειρίας, η επιθυμία και η απογοήτευση που προκαλεί η διάψευσή της. Η έξοδος από το κλειστό κύκλωμα της επιθυμίας και του πόνου είναι η βαθιά κατανόηση της ουσιώδους ενότητας όλων των πραγμάτων: μόνο αν αντιληφθεί την παραπλάνηση, ο άνθρωπος μπορεί να απαλλαγεί από τον εγωισμό και να βιώσει μια γαλήνια και ήρεμη ζωή.

Κυκλοφορεί
13/1/2021

Οι ελληνιστικές φιλοσοφικές σχολές, κυρίως ο στωικισμός και ο επικουρισμός, εμφανίζονται στον αιώνα μας σαν μια πηγή διανοητικής και πνευματικής έμπνευσης που μας εκπλήσσει με τη νεωτερικότητά της. Παραμελημένες για πολύ καιρό επειδή τις θεωρούσαν φιλοσοφίες ελάσσονες και παρακμιακές, που αναπτύχθηκαν στη δύση του ελληνικού πολιτισμού, σήμερα κατανοούμε ότι υπήρξαν μια αντίδραση σε μια βαθιά πολιτική, κοινωνική και θρησκευτική κρίση –την απώλεια του ηγεμονικού ρόλου της ελληνικής πόλης-κράτους– και στην ανάγκη για μια νέα αντίληψη σχετικά με τον άνθρωπο. Η στόχευση των στωικών και των επικούρειων στοχαστών υπήρξε πρακτική μάλλον παρά θεωρητική: επιχείρησαν προπάντων να ανακαλύψουν τους δρόμους που οδηγούν σε μια ευδαιμονική ατομική ζωή παρ’ όλες τις αντιξοότητες. Ο στωικισμός άσκησε τεράστια επιρροή στη ρωμαϊκή, την αναγεννησιακή και τη μεταγενέστερη φιλοσοφία. Ο επικουρισμός προσφέρει μια σειρά από ηθικές κατευθυντήριες γραμμές –αναζήτηση της γαλήνης, συνετή χαρά της ζωής, απόλαυση των πνευματικών ηδονών, πρωταρχικός ρόλος της φιλίας– που είναι άκρως επιθυμητές για τον σημερινό άνθρωπο.

Κυκλοφορεί
20/1/2021

Η φιλοσοφία του Μάρτιν Χάιντεγκερ (1889-1976) παρουσιάζει μια ιδιόμορφη αμφισημία που διατρέχει ολόκληρο το έργο του: αποτελεί την κορύφωση της φιλοσοφικής παράδοσης που ξεκινά από τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη και φτάνει μέχρι τον Χέγκελ και τον Νίτσε, και ταυτόχρονα απεργάζεται την καταστροφή της. Στο κυριότερο έργο του, Είναι και χρόνος (1927), το ερώτημα του όντος (η οντολογία) πραγματοποιεί την τελευταία του σκηνική και ρητορική εμφάνιση, ακριβώς όμως για να αποκαλυφθεί η αποτυχία του ως ερωτήματος: το νόημα του αποδεικνύεται ότι δεν επιδέχεται καμία θεωρητική εξήγηση και επομένως δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο πραγμάτευσης εφόσον προηγείται οποιασδήποτε θεματικής κατηγοριοποίησης. Στη φιλοσοφία, επομένως, ανήκει το διπλό καθήκον να αποδομήσει την ιστορία της οντολογίας και να στοχαστεί πάνω στο είναι με αποκλειστικό γνώμονα την εμφάνιση και την ερμηνεία του. Η φιλοσοφία μετατρέπεται έτσι σε φαινομενολογία και ερμηνευτική. Η υποδοχή του Χάιντεγκερ σήμερα είναι αδιαχώριστη από την αμφιλεγόμενη βιογραφία του, τη σύνδεσή του με τον ναζισμό και τη διαφωτιστική φιλοσοφική του περιπέτεια που εμπλέκει τα κυριότερα ρεύματα της σκέψης του 20ού αιώνα
–τη φαινομενολογία, τον υπαρξισμό, τον μαρξισμό, την αποδόμηση– και τον αναδεικνύει σε σημαντική μορφή της εποχής του.

Κυκλοφορεί
27/1/2021

Η φιλοσοφία του Μπαρούχ Σπινόζα (1632-1677) αποτελεί την κορύφωση της ορθολογικής σκέψης. Κανένας άλλος συγγραφέας δεν αφοσιώθηκε με τόσο ζήλο όσο αυτός στην αυστηρή διερεύνηση των εννοιών της καθαρής διάνοιας, προκειμένου να καταλήξει σε μια περιγραφή του σύμπαντος και του ανθρώπου, του εξωτερικού φυσικού επιπέδου και της εσωτερικής ηθικής και συναισθηματικής διάστασης. Γοητευμένος από τη γεωμετρική μαθηματική μέθοδο που χαρακτήριζε τη θριαμβεύουσα Επιστημονική Επανάσταση του 17ου αιώνα, ο Σπινόζα συνέθεσε τη φιλοσοφία του χρησιμοποιώντας ορισμούς, αξιώματα και αποδείξεις. Το εκπληκτικό είναι ότι, τρεις και πλέον αιώνες μετά, όταν η προαναφερθείσα μέθοδος δεν εφαρμόζεται πια σε κανέναν τομέα της φιλοσοφίας, η αντίληψη του Σπινόζα για την ύπαρξη εξακολουθεί να είναι μία από τις πιο πλούσιες, επιδραστικές και γοητευτικές αντιλήψεις που δημιούργησε ποτέ το ανθρώπινο πνεύμα.

Κυκλοφορεί
3/2/2021

Η Χάνα Άρεντ (1906-1975) εκπροσωπεί ένα από τα πιο πρωτότυπα ρεύματα σκέψης του 20ού αιώνα. Διαχωρίζει τη θέση της από την κυρίαρχη φιλοσοφική παράδοση και μας παρακινεί «να σκε-
φτούμε χωρίς προστατευτικά κιγκλιδώματα», έξω από τις συνηθισμένες διαδρομές, την πολύπλοκη σχέση ανάμεσα στη φιλοσοφία και στην πολιτική. Οι αναλύσεις της για τον δημόσιο χώρο και τον κοινό κόσμο, τον οποίο μοιραζόμαστε ως αναπόδραστο πλαίσιο της ανθρώπινης κατάστασής μας, προσφέρουν σημαντικά κλειδιά για να κατανοήσουμε τις κυριότερες πολιτικές εμπειρίες του περασμένου αιώνα, όπως ο ολοκληρωτισμός, η κοινωνία των μαζών ή οι επαναστάσεις. Η στόχευσή της προσανατολίζεται στην ανάλυση των ανθρώπινων εμπειριών που δημιουργούν τις θεμελιώδεις πο-
λιτικές έννοιες –εξουσία, δράση, βία, ευθύνη– ώστε να ανακτήσουμε το πρωταρχικό τους νόημα. Το παρόν βιβλίο προσεγγίζει τις κυριότερες πτυχές της ζωής και του έργου της που περιστρέφονται γύρω από το πώς να στέκεται κανείς πολιτικά μέσα στον κόσμο και ποιες επιπτώσεις έχει η απώλεια του κοινού αυτού κόσμου.

Κυκλοφορεί
10/2/2021

Με το έργο του Αγίου Αυγουστίνου (354-430) εγκαινιάζεται το νέο φιλοσοφικό παράδειγμα που θα χαρακτηρίσει τη μεσαιωνική εποχή. Τα γραπτά του αποτελούν για την ιστορία της σκέψης ένα ορόσημο του οποίου ο απόηχος φτάνει μέχρι τις ημέρες μας. Όλη η βιογραφική και διανοητική διαδρομή του επισκόπου Ιππώνος περιστρέφεται σχεδόν εμμονικά γύρω από ένα ύψιστης σημασίας φιλοσοφικό ερώτημα, μέσα από το οποίο η φιλοσοφία χάνει την αρχέγονη αθωότητά της: Πώς εξηγείται η τρομακτική παρουσία του κακού; Το ζήτημα αυτό συνιστά μια τρομερή πρόκληση, στο βαθμό που από την επίλυσή του εξαρτάται η δυνατότητα να δοθεί ένα νόημα στην ανθρώπινη ύπαρξη. Με τις απαντήσεις του, ο Άγιος Αυγουστίνος διαμορφώνει τη χριστιανική σκέψη και την κουλτούρα της δυτικής Ευρώπης: έκτοτε, η απαισιοδοξία και η αγωνία θα γίνουν αναπόσπαστες συνιστώσες του φιλοσοφικού αναστοχασμού.

Κυκλοφορεί
17/2/2021

Αν υπάρχει κάποιος που παρατήρησε το πώς η πολιτική και οι εκπρόσωποί της διαμορφώνουν με αποφασιστικό τρόπο τον λαό, αυτός είναι ο Ζαν-Ζακ Ρουσό (1712-1778), ένθερμος θιασώτης της φορολόγησης των μεγάλων περιουσιών, πεπεισμένος ότι η κοινωνική συνοχή μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την ανάπτυξη της μεσαίας τάξης και την ταυτόχρονη εξάλειψη της ακραίας φτώχιας και του ακραίου πλούτου. Ο Ρουσό υπήρξε μουσικός, συγγραφέας, πολιτολόγος, ηθικός φιλόσοφος, παιδαγωγός, βοτανιστής και πατέρας της κοινωνικής ανθρωπολογίας. Η απόλυτη πίστη στον ορθό λόγο, που χαρακτήριζε την εποχή του, δεν έκανε τον ατυπικό διαφωτιστή Ρουσό να λησμονήσει τον ρόλο των συναισθημάτων: για τον λόγο αυτό, τα γραπτά του επηρέασαν τόσο τον Καντ όσο και τον Ρομαντισμό. Ο Ροβεσπιέρος τον είχε ίνδαλμά του και πολλοί τον θεώρησαν ως τον διανοητικό πατέρα της Γαλλικής Επανάστασης, ενώ από άλλους αναγνωρίζεται σαν προάγγελος του Μαρξ και από ορισμένους σαν πρόδρομος του ολοκληρωτισμού. Το μέγιστο ενδιαφέρον που παρουσιάζει ο Ρουσό έγκειται στο ότι προοιωνίστηκε τις αντιφάσεις που χαρακτηρίζουν τη νεωτερική εποχή: τη δική μας.

Κυκλοφορεί
24/2/2021

Η Σιμόν ντε Μποβουάρ (1908-1986) είναι μια από τις μεγάλες ευρωπαϊκές φωνές του 20ού αιώνα και μια από τις πιο επιδραστικές μορφές του. Φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος, προσέγγισε στα έργα της το ζήτημα του βιώματος της ελευθερίας και των εμποδίων προς την κατάκτησή της. Υιοθετεί και αναπτύσσει μια υπαρξιακή φιλοσοφία με επίκεντρο τη σχέση του ατόμου με τους άλλους. Το πιο γνωστό
φιλοσοφικό της έργο είναι Το δεύτερο φύλο. Σε αυτό η Μποβουάρ εξετάζει το πολιτισμικό οικοδόμημα πάνω στα σώματα των γυναικών, το οποίο καταλήγει στην πεποίθηση ότι αυτές δεν είναι ικανές να αποτελέσουν πλήρη υποκείμενα. Για τον σκοπό αυτό, θα αναλύσει τις βιωματικές εμπειρίες των γυναικών. Η γνωστή της ρήση «Γυναίκα δεν γεννιέσαι, γίνεσαι» εκφράζει την ιδέα μιας υποκειμενικότητας που προκύπτει από κοινωνικές και πολιτισμικές επιβολές. Η σκέψη της Μποβουάρ άσκησε μεγάλη επίδραση στην ανάπτυξη της μεταγενέστερης φεμινιστικής φιλοσοφίας. Το παρόν βιβλίο προσεγγίζει τα κυριότερα ζητήματα της ζωής και του έργου της, που περιστρέφονται γύρω από την πολιτισμική ερμηνεία των καταπιέσεων.

Κυκλοφορεί
3/3/2021

Η φιλοσοφία έχει σίγουρα τη δική της ιστορία, με στιγμές αδιαμφισβήτητης σπουδαιότητας. Το να παρακάμψουμε τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Καρτέσιο ή τον Καντ θα ισοδυναμούσε με αποκεφαλισμό της φιλοσοφίας στο σύνολό της. Μπορούμε, άραγε, να πούμε το ίδιο και για τον Φρίντριχ Χέγκελ; Πολλοί μελετητές έχουν τονίσει με έμφαση τη βαρύτητα ορισμένων θέσεων της εγελιανής διαλεκτικής, όπως, για παράδειγμα, της κριτικής του σε αυτό που ο ίδιος αποκαλεί «κοινή τρυφερότητα για τα πράγματα», η οποία συνίσταται στο να θεωρούμε ότι η ισοδυναμία ανάμεσα στις διαφορετικές τοποθετήσεις μπορεί να αποτελεί σημείο αφετηρίας και όχι κατάκτηση, και ότι, ως εκ τούτου, μπορεί να αποφευχθεί το τίμημα της αντίφασης. Από την άλλη, ωστόσο, κάποιοι διαπρεπείς στοχαστές υποστήριξαν πως ο εγελιανισμός δεν
είναι παρά μια παρένθεση αυθαιρεσίας και σκοταδισμού στην ιστορία του φιλοσοφικού λόγου. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και οι πιο απηνείς πολέμιοί του αναγνωρίζουν, αν μη τι άλλο, μια προληπτική χρησιμότητα στην ανάγνωση του Χέγκελ: Γι’ αυτούς, ο εγελιανισμός αποτελεί ένα είδος ιλαράς την οποία είναι απαραίτητο να περάσουμε. Έτσι, ακόμα και μέσα από τις οξύτατες επικρίσεις φιλοσόφων όπως ο Μπέρτραντ Ράσελ και ο Μισέλ Φουκό, αναδύεται ίσως η πεποίθηση ότι η ίδια η κίνηση της φιλοσοφίας
οδηγεί στον Χέγκελ, και ότι, επομένως, η τακτοποίηση των λογαριασμών μαζί του ισοδυναμεί με τακτοποίηση των λογαριασμών της φιλοσοφίας με τον ίδιο της τον εαυτό.

Κυκλοφορεί
10/3/2021

Ο Σκoτσέζος φιλόσοφος, οικονομολόγος και ιστορικός Ντέιβιντ Χιουμ (1711-1776) οδήγησε στις έσχατες συνέπειές του το εμπειρικό σχέδιο που είχαν συλλάβει οι Τζον Λοκ και Τζορτζ Μπέρκλεϊ. Η μορφή με την οποία το ολοκληρώνει σηματοδοτεί τον πλήρη αποκλεισμό της ίδιας της πιθανότητας της μεταφυσικής, νοούμενης ως συνόλου θεωριών που φιλοδοξούν να υπερβούν τα όρια της εμπειρίας. Ωστόσο ο Χιουμ είναι κάτι περισσότερο από το τελικό στάδιο μιας παράδοσης. Είναι ο στοχαστής που αφύπνισε τον Καντ από τον δογματικό του ύπνο ή ο προάγγελος του λογικού θετικισμού του 20ού αιώνα, όπως καταδεικνύεται σαφώς στις σελίδες αυτού του βιβλίου. Σε τελική ανάλυση, στον βαθμό που οι δυτικές μας κοινωνίες ενσαρκώνουν πολλές από τις αξίες που υπερασπίστηκε, ο Χιουμ παραμένει σύγχρονός μας κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο, σε ένα άλλο επίπεδο, αποτελεί μια εναλλακτική λύση που μπορούμε να την αντιπαραθέσουμε προς άλλα κοινωνικά μοντέλα.

Κυκλοφορεί
17/3/2021

Διασχίζοντας ουσιαστικά τον 20ό αιώνα, η φιλοσοφία του Ζαν-Πολ Σαρτρ (1905-1980) χαρακτηρίζεται προπάντων από το γεγονός ότι αποτελεί έναν αναστοχασμό πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση και ταυτόχρονα μια ριζοσπαστική υπεράσπιση της ελευθερίας. Αυτή είναι η αυθεντική ρίζα του υπαρξισμού, που καταλήγει στην πρόταση για μια ατομικιστική και μη αλληλέγγυα ηθική. Ωστόσο ο Σαρτρ, προνομιακός μάρτυρας των συγκλονιστικών γεγονότων του 20ού αιώνα, σύντομα θα στραφεί προς τη διατύπωση της πρότασης για μια καρποφόρα σχέση ανάμεσα στη δική του φιλοσοφία και τον μαρξισμό, πάνω στη βάση μιας φιλοσοφικής και πολιτικής συνεργασίας. Ανανεώνοντας διαρκώς τις κοινωνικές του στρατεύσεις, ο Σαρτρ θα κατανοήσει τελικά τον υπαρξισμό ως έναν αναστοχασμό πάνω στην ατομική ελευθερία, τον οποίο είναι αναγκαίο να προσθέσουμε στον ιστορικό ορίζοντα, προκειμένου να κατανοήσουμε τις κοινωνικές διαδικασίες που εκδηλώνονται ταυτόχρονα ως γενικοί νόμοι και μέσα από τη δράση της αναντικατάστατης ανθρώπινης ελευθερίας.

Κυκλοφορεί
24/3/2021

Σε αντίθεση με τις αντιλήψεις και τις προκαταλήψεις που επικρατούσαν στο παρελθόν, η μεσαιωνική φιλοσοφία παρουσιάζεται εδώ σε όλη της την ποικιλομορφία και το κριτικό και αντιρρητικό της πνεύμα. Μετά την υπέρβαση του αρχικού σταδίου της βαρβαρότητας, αρχίζει ένας διάλογος με τα διάφορα ρεύματα της ελληνικής φιλοσοφίας, αναπτύσσεται η θεωρητική μέθοδος και η λογική επιβάλλει τους νόμους της στις συζητήσεις. Το παρόν βιβλίο σκιαγραφεί τον ορίζοντα της μεσαιωνικης διανόησης μέσα από αυτή την καινοτόμα προοπτική. Η επίδραση των μεγάλων εκείνων στοχαστών παραμένει ζωντανή μέχρι σήμερα. Πράγματι, ο Αβερρόης αποτελεί σημείο αναφοράς για τη σύγχρονη αραβο-ισλαμική σκέψη, ο Μαϊμονίδης είναι πάντα παρών στον διάλογο των Εβραίων φιλοσόφων με την παράδοσή τους και ο Θωμάς ο Ακινάτης εξακολουθεί να εμπνέει τη χριστιανική φιλοσοφία στο έργο της ανανέωσης της διδασκαλίας της.

Κυκλοφορεί
31/3/2021

Ο Σέρεν Κίρκεγκορ (1813-1855) είναι συγγραφέας ενός εντελώς προσωπικού έργου, που ανοίγει νέους δρόμους στη φιλοσοφική σκέψη. Τοποθετεί ως θεμέλιο κάθε στοχασμού το υπάρχον υποκείμενο, το ανθρώπινο ον στην πραγματική και ιστορική του διάσταση. Πάνω σε αυτό οικοδομεί μια νέα αντίληψη για τη γνώση και την αλήθεια, διαφορετική από την αφηρημένη και αιώνια θεώρηση, την οποία παραδοσιακά υποστήριζαν ο ιδεαλισμός και ο ορθολογισμός. Το συγκεκριμένο και ιδιαίτερο υπαρκτό άτομο, με το υποκειμενικό του φορτίο και την πνευματική του λαχτάρα, τοποθετείται με αυτόν τον τρόπο στο κέντρο του αναστοχασμού. Όταν, μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, οι φιλόσοφοι που σχετίζονταν με το υπαρξιστικό ρεύμα θα επιχειρήσουν να αναδιατυπώσουν, μέσα από τα ερείπια, μια νέα ηθική φιλοσοφία, δεν θα την αναζητήσουν στις αφηρημένες ιδέες που είχαν οδηγήσει στη βαρβαρότητα, αλλά στη στροφή προς το κέντρο του ανθρώπινου όντος, την οποία πρώτος είχε κηρύξει ο Κίρκεκγορ. Μέσα από αυτή την ανάκτηση, ο κόσμος ανακάλυψε στον Δανό στοχαστή έναν τεράστιο πλούτο όπου η ψυχολογία, η φιλοσοφία και το λογοτεχνικό ταλέντο τίθενται στην υπηρεσία ενός θρησκευτικού σκοπού: να ανυψωθεί το ατομικό ανθρώπινο ον μέχρι την ουσία του χριστιανισμού.

Κυκλοφορεί
7/4/2021

Ο Τόμας Χομπς είναι ένας από τους πιο λαμπρούς –και συνάμα πιο λησμονημένους– φιλοσόφους του 17ου αιώνα. Λογοτέχνης, ουμανιστής και επιστήμονας, συνδύασε τον εμπειρισμό με τον ορθολογισμό για να τελειοποιήσει την εφαρμογή της υποθετικής-απαγωγικής μεθόδου στη φιλοσοφία. Η σκέψη του έμεινε στην ιστορία προπάντων για τις πολιτικές του ιδέες. Ο Χομπς είναι ο αρχιτέκτονας ενός θεωρητικού φρουρίου που έχει τα θεμέλιά του στην ορθολογική απόφαση ορισμένων ατόμων να οικοδομήσουν την κυρίαρχη και προστατευτική εξουσία που αποτελεί το σύγχρονο Κράτος. Η υποχρέωση υπακοής σε αυτή την ανώτατη αρχή πηγάζει από τη συναίνεση που εκφράζεται μέσα από ένα κοινωνικό συμβόλαιο το οποίο συνέθεσαν τα ίδια εκείνα άτομα. Παραδόξως, η συγκεντρωτική και απόλυτη εξουσία, που απαθανατίστηκε στη μορφή του Μεγάλου Λεβιάθαν, είναι για τον Χομπς η καλύτερη εγγύηση της ελευθερίας των ανθρώπων απέναντι στους ίδιους τους εαυτούς τους.

Κυκλοφορεί
14/4/2021

Τι είναι η αλήθεια; Ποια είναι η προέλευση των πάντων; Υπάρχει μια τάξη στο σύμπαν; Από πού προέρχονται τα πράγματα που εμφανίζονται στη σκηνή του κόσμου και πού καταλήγουν όταν φαίνονται να πεθαίνουν; Με τον Ηράκλειτο και τον Παρμενίδη, που έζησαν μεταξύ 6ου και 5ου αιώνα π.Χ., τα ερωτήματα αυτά μεταφράζονται σε μια έρευνα πάνω στη σχέση ανάμεσα στο ένα και τα πολλά, στο είναι και το γίγνεσθαι, στην αιωνιότητα και τον χρόνο: αυτά είναι κάποια από τα προβλήματα μέσα από τα οποία η φιλοσοφία, στη γέννησή της, χαράζει ανεξίτηλα το μονοπάτι του δυτικού πνευματικού πολιτισμού. Αυτό όμως το μονοπάτι, το συχνά λησμονημένο, κρυμμένο και υπόγειο, είναι επίσης ο δρόμος που οδηγεί τον φιλόσοφο μακριά από τις πεπατημένες οδούς όπου βαδίζει η πλειοψηφία των ανθρώπων. Σε αυτόν το δρόμο θα επιχειρήσουμε να ακολουθήσουμε τον Ηράκλειτο και τον Παρμενίδη, σε ένα συναρπαστικό ταξίδι όπου, εγκαταλείποντας την τύρβη της καθημερινότητας, θα βρεθούμε στα απάτητα μέρη όπου λάμπει η αθωότητα του είναι.

Κυκλοφορεί
21/4/2021

Η γαλλική σκέψη του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα υπήρξε πιθανότατα το τελευταίο μεγάλο θεωρητικό ρεύμα που κατόρθωσε να ανανεώσει πλήρως τον χώρο και τον τρόπο διατύπωσης των φιλοσοφικών προβλημάτων. Η επιρροή της υπήρξε τεράστια: καλύπτει όλη τη διανοητική γεωγραφία και αγκαλιάζει όλους τους χώρους, από τον πολιτικό αναστοχασμό μέχρι την καλλιτεχνική κριτική και τον πειραματισμό. Οι στοχαστές που προώθησαν αυτή την ανανέωση υπήρξαν πολυάριθμοι και σπάνιας ποιότητας. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν ο Μισέλ Φουκό (1926-1984) και ο Ζακ Ντεριντά (1930-2004). Και οι δύο κατήγγειλαν τις συνήθεις προϋποθέσεις ενός συγκεκριμένου συλλογιστικού τομέα και επιτέθηκαν εναντίον του κυρίαρχου εθνοκεντρισμού, αν και από διαφορετικούς δρόμους ο καθένας: ο Φουκό μέσα από την πρακτική γενεαλογία της ιστορικής ανάλυσης και ο Νεριντά μέσα από την αποδόμηση του λογοκεντρισμού και του φαλλοκεντρισμού. Ακόμα και σήμερα, ένα σημαντικό μέρος του εννοιολογικού εξοπλισμού που έχουμε στη διάθεσή μας οφείλεται στην επιρροή αυτών των στοχαστών.

Κυκλοφορεί
28/4/2021

Ο Καρλ Πόπερ και ο Τόμας Κουν είναι οι δύο στοχαστές που άσκησαν τη μεγαλύτερη επίδραση στη φιλοσοφία της επιστήμης του 20ού αιώνα. Ο πρώτος συνέλαβε μια νέα επιστημονική μεθοδολογία, βασισμένη στην αρχή της διαψευσιμότητας, σύμφωνα με την οποία η κύρια αποστολή της έρευνας δεν συνίσταται στην επαλήθευση των επιστημονικών θεωριών, αλλά στη διάψευσή τους, δηλαδή στην αναζήτηση συγκεκριμένων περιπτώσεων που να τις ανασκευάζουν. Στο πεδίο των πολιτικών και κοινωνικών ιδεών, ο Πόπερ ανέπτυξε μια συστηματική κριτική εναντίον κάθε μορφής ολοκληρωτισμού. Ο Κουν από την πλευρά του έγινε διάσημος για την ερμηνεία του πάνω στην ιστορική εξέλιξη της επιστήμης ως διαδοχής «παραδειγμάτων», καθένα από τα οποία καθοδηγεί την έρευνα για μια μεγάλη χρονική περίοδο, μέχρι που να περιέλθει σε κρίση και να αντικατασταθεί, μέσω μιας επιστημονικής επανάστασης, από ένα νέο «παράδειγμα», εντελώς ασύμβατο με το προηγούμενο. Οι τοποθετήσεις του Πόπερ και του Κουν διαφέρουν ριζικά και η αντιπαράθεση μεταξύ των δύο στοχαστών διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη φιλοσοφία της επιστήμης κατά το δεύτερο μισό του περασμένου αιώνα.

Κυκλοφορεί
5/5/2021

Λίγοι συγγραφείς έχουν διακωμωδηθεί τόσο πολύ όσο ο Λάιμπνιτς. Ο καυστικός τρόπος με τον οποίο τον σατίρισε ο Βολταίρος στον Αγαθούλη είχε ως αποτέλεσμα να αναχθεί όλη η φιλοσοφία του στην αισιοδοξία για τον «καλύτερο από τους πιθανούς κόσμους»… Τίποτε πιο άδικο για έναν τόσο πολυγραφότατο αλλά και πολυσχιδή στοχαστή, του οποίου το έργο παραμένει κατά μεγάλο μέρος μοναδικό τόσο ως προς το μέγεθος όσο και ως προς το διεπιστημονικό του εύρος. Πολιτικός και φιλόσοφος με ενεργό συμμετοχή στις εξελίξεις της εποχής του, ο Λάιμπνιτς ως μαθηματικός σχεδίασε μια υπολογιστική μηχανή και ανακάλυψε τον διαφορικό λογισμό, ενώ παράλληλα θεμελίωσε το δυαδικό σύστημα χάρη στο ενδιαφέρον του για τον κινεζικό πολιτισμό. Θεωρούσε ευχής έργο να βρεθεί μια οικουμενική γλώσσα έτσι ώστε να επιλυθούν οι διενέξεις και να επιτευχθεί η κατανόηση ανάμεσα στα διάφορα πιστεύω, τόλμησε να καθίσει τον Θεό στο εδώλιο με τη Θεοδικία του και επινόησε τη ρήση «θεωρία και πράξη», πραγματικό έμβλημα του Διαφωτισμού.

Κυκλοφορεί
12/5/2021

Ο Τζον Λοκ (1632-1704), πατέρας του εμπειρισμού και του πολιτικού φιλελευθερισμού, θεωρείται ένας από τους πιο επιδραστικούς φιλόσοφους στην Ιστορία, παρότι συχνά η συμβολή του έχει υποτιμηθεί. Το παρόν βιβλίο αναλαμβάνει να του αποδώσει δικαιοσύνη και να μελετήσει σε βάθος τις συνεισφορές του στο πεδίο της φιλοσοφίας, της πολιτικής και της επιστημονικής εκλαΐκευσης. Οι συνεισφορές αυτές είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την εποχή και τον τόπο όπου ανήκε: ο Λοκ γεννήθηκε στην Αγγλία του 17ου αιώνα, έζησε την άνοδο της αστικής τάξης, την κρίση του φεουδαρχικού συστήματος και την ανάπτυξη της νέας επιστήμης. Υπέρμαχος της εμπειρίας και της αισθητηριακής αντίληψης ως πηγών γνώσης απέναντι στις υπερβολές του ακραίου ορθολογισμού, κατόρθωσε, χάρη στο κριτικό και μετριοπαθές βλέμμα του, να διατυπώσει μια αντιαυταρχική πολιτική θεωρία, υποστηρίζοντας ένα κράτος που εγγυάται τις ατομικές ελευθερίες και το δικαίωμα των πολιτών να εξεγείρονται κατά της κυβέρνησης. Από εδώ πηγάζει το ενδιαφέρον για τους μετρημένους αναστοχασμούς του μεγάλου αυτού φιλόσοφου, που αποτελούν κριτικό αντίδοτο ενάντια στις προκαταλήψεις.

Κυκλοφορεί
19/5/2021

Συγγραφέας ελάσσων και ελάχιστα γνωστός, ο νεοπλατωνικός Πλωτίνος (204-270) αποτέλεσε, εντούτοις, ορόσημο στην ιστορία της φιλοσοφικής σκέψης, καθώς μας βοηθά να κατανοήσουμε την πνευματική μεταμόρφωση της Ελλάδας στη διάρκεια των αιώνων που σηματοδοτούν το τέλος του αρχαίου κόσμου. Θύμα μιας βαθιάς υπαρξιακής κρίσης, η ελληνορωμαϊκή Δύση υποδέχτηκε τα θρησκευτικά ρεύματα της Ανατολής, προσδίδοντάς τους ταυτόχρονα ένα ανώτερο εννοιολογικό πλαίσιο. Με όπλο την παροιμιώδη οξυδέρκειά του, που του είχε εξασφαλίσει τον θαυμασμό των σπουδαστών της σχολής του στη Ρώμη, όπου δίδασκε φιλοσοφία δωρεάν, ο Πλωτίνος συνέλαβε τη φιλοσοφία ως μια φιλόδοξη σύνθεση όλης της ελληνικής σκέψης, με απώτερο στόχο την υπέρβαση του δυϊσμού που χαρακτηρίζει τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Στο κέντρο του συστήματός του βρίσκεται μια δυναμική αντίληψη για την Ψυχή ως μια ενεργό γέφυρα που επιτρέπει τη μετάβαση από την κορυφή στη βάση του σύμπαντος και αντίστροφα,χωρίς να χάνεται η αυστηρή διάκριση ανάμεσα στα διάφορα επίπεδα της πραγματικότητας ούτε η υπερβατική φύση του Ενός, από το οποίο εκπορεύονται και προς το οποίο επιστρέφουν τα πάντα.

Κυκλοφορεί
26/5/2021

Γραμματική, σύνταξη, νους, κατασκευή της συναίνεσης: αυτοί είναι μερικοί μόνο από τους όρους στον αναπροσδιορισμό των οποίων συνέβαλε αποφασιστικά το έργο του Νόαμ Τσόμσκι (1928) στη διάρκεια των τελευταίων εξήντα ετών. Ο Αμερικανός φιλόσοφος είναι αναμφίβολα ένας από τους πλέον επιφανείς και επιδραστικούς εν ζωή διανοητές. Η συμβολή του στην ανάπτυξη της σύγχρονης γλωσσολογίας, της οποίας ορισμένοι τον θεωρούν ιδρυτή, είναι τεράστια, όπως τεράστιο είναι και το επαναστατικό βάρος των εννοιών τις οποίες εισήγαγε. Οι γνωστικές επιστήμες, καθώς και η πληροφορική, δεν θα είχαν τη σημερινή τους μορφή χωρίς αυτόν. Η επιρροή του Τσόμσκι ως στοχαστή και πολιτικού ακτιβιστή είναι εντυπωσιακή τόσο λόγω των θεμάτων που αγκαλιάζει όσο και εξαιτίας του ριζοσπαστικού χαρακτήρα των θέσεών του. Στο παρόν βιβλίο εκτίθενται τα κυριότερα σημεία του έργου του και παρέχεται ένας οδηγός για την κατανόηση των εννοιών που συγκροτούν την πλουσιότατη διανοητική του παραγωγή.

Κυκλοφορεί
2/6/2021

Βαθιά κριτικό όσο και αμφιλεγόμενο, το έργο του μεγάλου θεωρητικού της εξουσίας Νικολό Μακιαβέλι δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο. Έχοντας το προνόμιο να διαθέτει πρόσβαση στην πιο πρακτική πληροφόρηση ολόκληρης της Αναγέννησης, ο Μακιαβέλι αναστοχάζεται πάνω στην ανθρώπινη φύση όπως αυτή εκδηλώνεται στην πολιτική δράση, δίνοντας έμφαση στις πράξεις και όχι στις θεωρητικές ιδέες ή στις ηθικές αρχές. Το βλέμμα του μας τοποθετεί μπροστά σε έναν καθρέφτη που πολλοί αποφεύγουν να κοιτάξουν, μολονότι είναι βέβαιο ότι οι ηγέτες όλου του πλανήτη έχουν στο προσκέφαλό τους ένα αντίτυπο του Ηγεμόνα. Η σπουδαιότητα του πολιτικού του ρεαλισμού είναι τεράστια και η επιρροή του δεν παύει να αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου. Το παρόν έργο προσεγγίζει τις συμβουλές που παρέχει ο Μακιαβέλι σε όλους όσοι φιλοδοξούν να νικήσουν στον αγώνα για την εξουσία, ένα παιχνίδι που, όπως ο πόλεμος και ο έρωτας, παίζεται φαινομενικά χωρίς κανόνες.

Κυκλοφορεί
9/6/2021

Σχετικά με τον Μπλεζ Πασκάλ (1623-1662), ο Μποντλέρ έγραψε στα Άνθη του Κακού ότι «υπήρχε εντός του μια κινούμενη άβυσσος». Και όντως έτσι ήταν: μια άβυσσος που τον έφερε αντιμέτωπο με την ανθρώπινη φύση με τον πιο ανελέητο τρόπο που είχε γνωρίσει μέχρι τότε η Ιστορία της Φιλοσοφίας. Σε μία εποχή ακλόνητης πίστης στην ορθολογική σκέψη, ο Πασκάλ, όντας βαθύς γνώστης της, μας υποχρέωσε να δούμε και να αποδεχτούμε τα όριά της. Με τον τρόπο αυτό θέλησε να μας υπενθυμίσει ότι τα ζητήματα που είναι όντως σπουδαία για τον άνθρωπο, εκείνα που τον αγγίζουν με άμεσο και ριζικό τρόπο, δεν αποδεικνύονται με συλλογισμούς, αλλά πρέπει να τα νιώσουμε. Εξ ου και η περίφημη ρήση του «η καρδιά έχει τους δικούς της ένα στοίχημα που το παρόν βιβλίο φιλοδοξεί να παρουσιάσει.

Κυκλοφορεί
16/6/2021

Θα ήταν αδύνατον να κατανοήσουμε τη φιλοσοφία του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα χωρίς να διαβάσουμε τον Γιούργκεν Χάμπερμας (Ντίσελντορφ, 1929). Το έργο του συγγραφέα αυτού, που ήδη θεωρείται κλασικός εν ζωή, δεν είναι μόνο φιλοσοφικό, αλλά υπεισέρχεται στη διεπιστημονική σκέψη, ακολουθώντας την καλύτερη παράδοση της Κριτικής Θεωρίας, του διανοητικού ρεύματος που συνέδεσε τον φιλοσοφικό αναστοχασμό με τις κοινωνικές επιστήμες.
Το παρόν βιβλίο εισδύει στο πληθωρικό έργο του Χάμπερμας συγκροτώντας μιαν αφήγηση της αποφασιστικής συνεισφοράς του στη δημοκρατία. Μακράν του να αποτελεί μια διεξοδική εισαγωγή στη σκέψη του Χάμπερμας, το παρόν έργο φιλοδοξεί να μυήσει τους αναγνώστες στα θεμελιώδη σημεία της ανάπτυξης των ηθικών και πολιτικών του στοχασμών.

Κυκλοφορεί
23/6/2021

Ο Τζον Στιούαρτ Μιλ υπήρξε ο πιο σημαντικός Βρετανός φιλόσοφος του 19ου αιώνα, όμως η σπουδαιότητά του δεν οφείλεται σε αυτή την ιστορική πρωτοκαθεδρία, αλλά στο ότι οι ιδέες του εξακολουθούν να αποτελούν για εμάς τροφή για σκέψη. Συνοψίζοντας τη φιλοσοφία του σε λίγες γραμμές, θα μπορούσαμε να την περιγράψουμε ως έναν αναστοχασμό πάνω στο νόημα και στον επιθυμητό χαρακτήρα των ιδανικών της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφότητας. Τα ιδανικά αυτά με τη σειρά τους θεμελιώνονται, κατά τον Μιλ, σε μια εκδοχή του ωφελιμισμού, της θεωρίας δηλαδή που υποστηρίζει ότι οδηγός για τη δράση μας θα πρέπει να είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ευτυχία όσο το δυνατόν περισσότερων ανθρώπων. Με βάση αυτή την ηθική θεωρία, αναγνωρίζεται το δικαίωμα του κάθε ατόμου να οικοδομήσει τη ζωή του σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια, η ισότητα των φύλων, η δημοκρατία ως η καλύτερη μορφή διακυβέρνησης και η ανθρωπότητα ως μοναδικό ορθολογικό αντικείμενο λατρείας .